Telekomünikasyon sistemlerimize hasar veren yüksek enerji taşıyan elektronların nereye kayboldukları en sonunda anlaşıldı.
Jeomanyetik fırtınalar, güneşte meydana gelen büyük patlamalar sonrası ortaya çıkan enerjik püskürmelerinin dünyanın manyetosferinde yarattığı geçici bozukluklardır. Genellikle bu fırtınalar dünyanın etrafındaki iki radyasyon kuşağı arasında sıkışıp kalarak, yüksek enerji elektronları astronotlara, uzay araçlarına, telekomünikasyon sistemleri ve radarlara tehlike arz ediyor.
Ama bazen jeomanyetik fırtınalar ters bir etki göstererek takma adı “Katil elektronlar” olan bu yüksek enerji yüklü elektronların büyük bir bölümünün ortadan yok olup bir kaç saat sonra tekrar belirmesine yol açıyor.
Araştırmacılar 6 Ocak 2011 de meydana gelen güneş patlaması sonrası 11 uzay aracından topladıkları verileri inceleyerek elektronların radyasyon kuşağından dış uzaya itildiğini ve daha sonra da tekrar yenilerinin geldiğini keşfettiler. Bu konuda daha önce pek çok fikir orataya atılmasına rağmen çok noktadan yapılan gözlemler sonucu gerçek sonuca ulaştıklarını belirttiler.
Radrasyon kuşakları ilk defa 1958 yılında Amerikalı fizikçi James Van Allen tarafından Explorer serisi uzay aracından elde edilen veriler sonrası tespit edildi. Bu tespit bir uzay aracından yapılan gözlem sonucu yapılan ilk önemli bilimsel çalışmadır.
500 kilo elektron volt ve daha fazla enerji yüklü elektronlar uzay araçlarının zırhlarını ve astronotların uzay elbilerini geçerek insan sağlığına zarar verip, elektronik aksamlarda sorunlara yol açabilirler.
